«الذین یلمزون المطوعین من المومنین فی الصدقات و الذین

لایجدون الا جهدهم فیسخرون منهم سخرالله منهم و لهم عذاب الیم»

سوره مبارکه توبه،آیه199

نقل شده است كه پيامبر(ص) تصميم داشت لشكر اسلام را براي مقابله با دشمن (احتمالا براي جنگ تبوك) آماده كند و نياز به گرفتن كمك از مردم داشت. هنگامي كه پيامبر نظر خود را اظهار كرد، كساني كه توانايي داشتند، مقدار فراواني به نام زكات يا كمك بلاعوض به ارتش اسلام كمك كردند. بعضي از كارگران كم در آمد مسلمان نيز كمك به ظاهر ناچيزي به اين برنامه ي بزرگ اسلامي كردند؛ ولي منافقان عيب جو به هر يك از اين دو گروه ايرادگرفتند: كساني را كه زياد پرداخته بودند، رياكار معرفي كردند و كساني را كه مقدار به ظاهر ناچيزي كمك كرده بودند، به باد مسخره گرفتند كه آيا لشكر اسلام به چنين كمكي نياز دارد؟ اين آيه و آيه ي  بعد نازل شد و آنها را به شدت توبيخ كرد. درس بزرگي كه از اين آيات گرفته مي شود، اين است كه اسلام هرگز روي زيادي عمل تكيه نكرده است؛ بلكه همه جا به كيفيت عمل اهميت داده و براي اخلاص و نيت پاك، ارزش فوق العاده اي قائل شده است. مهم اين است كه هر كس از مقدار توانايي  خود دريغ نكند. سخن از بسيار و كم نيست،سخن از مسئوليت و اخلاص است.

شايان توجه اين است كه در حديثي مي خوانيم كه: از پيامبر سوال شد:

كدام صدقه از همه بهتر است؟پيامبر فرمود:«صدقه افراد كم در آمد.»

         تفسيرنمونه،ج8،ص 55

در اين وبلاگ در كل اينترنت